Pijnlijk heupgewricht: oorzaken en wat te doen?

In het artikel van vandaag leest u wat u moet doen als uw heupgewricht pijn doet.

Het is dit deel van het menselijk lichaam dat verantwoordelijk is voor de maximale belasting tijdens het lopen en rennen. Problemen op dit gebied kunnen leiden tot ernstige complicaties. Zelfs als de pijn met tussenpozen optreedt, is een goede behandeling noodzakelijk. In dit geval moet de behandelingsoptie door de arts worden voorgeschreven nadat de diagnose is gesteld, omdat de behandelingsoptie volledig afhankelijk is van de pathologie.

Oorzaken van pijn in het heupgewricht

Allereerst moet u de oorzaken van pijn kennen.

Traumatische oorzaken

Als pijnlijke syndromen in de gewrichten sterk worden gevoeld, kunnen de redenen zijn:

1. Congenitale dislocatie van de heup, die tijdens de bevalling kan optreden. Dergelijke schade wordt meestal gediagnosticeerd bij pasgeborenen. Dit kan leiden tot beknelde zenuwen.
2. Traumatische dislocatie gaat gepaard met zeer ernstige pijn. Hematoom en oedeem komen voor over het getroffen gebied. Dit type letsel vereist een snelle behandeling.
3. Een fractuur van de dijbeenhals komt vaak voor bij vrouwen boven de 60. De oorzaak van het letsel is een val of klap. Onaangename sensaties worden gegeven aan de binnenkant van de dij. Deze aandoening veroorzaakt beknelde zenuwen en moeite met lopen.
4. Bij een transvertebrale fractuur van het dijbeen wordt pijn verergerd door beweging. De ledematen kunnen gevoelloos worden en de pijn schiet.
5. Een kneuzing van het heupgewricht manifesteert zich door matige pijn. In een statische toestand verdwijnen dergelijke tekens. In dit geval kan ook kreupelheid optreden.

Traumatische verwondingen zijn een veelvoorkomend probleem en veroorzaken nogal onaangename pijnlijke gevoelens. In sommige gevallen is zelfs een operatie nodig.

Als u gevoelloosheid ervaart, is het belangrijk om meteen hulp te zoeken. Hoe het zieke gewricht eruit ziet, is te zien op de foto.

Systemische ziekten

Bij systemische aandoeningen van het bindweefsel kan pijn optreden bij het lopen. Hiervoor is een integrale aanpak essentieel.

Dus, hier zijn enkele pathologieën die pijn kunnen veroorzaken:

1. Spondylitis ankylopoetica gaat gepaard met doffe pijn. De pijn is vooral 's nachts uitgesproken. De pijn is gelokaliseerd in het heiligbeen of in het bekken. Tegelijkertijd doen de knieën pijn, het schiet en er kan ongemak zijn in de liesstreek. In de linker- en rechtergewrichten vindt een sterk ontstekingsproces plaats.
2. Het syndroom van Reiter presenteert zich met urogenitale, conjunctivale en gewrichtsproblemen. Er is hevige pijn en koorts.
3. Reumatoïde artritis wordt gevormd wanneer het bindweefsel is beschadigd. Een complicatie van de ziekte kan coxartrose van de heupgewrichten zijn. Aan het begin van de ziekte verschijnen zwelling en oedeem. Tijdens het lopen is er een gevoel van ongemak en de pijn geeft aan de benen.
4. Tijdens een ontsteking kan de temperatuur stijgen. De ontwikkeling van de ziekte veroorzaakt stijfheid van bewegingen.

Systemische pathologieën kunnen verschillende soorten pijn veroorzaken. Het is echter niet altijd mogelijk om de ziekte alleen aan te pakken.

Als de behandeling verkeerd is, zullen er complicaties optreden.

degeneratieve veranderingen

Met deze pathologie is de pijn brandend, trekkend en scherp. Ze kunnen worden veroorzaakt door dergelijke ziekten:

1. Epifysaire virale misvorming komt vaak voor tijdens de adolescentie. De pijn heeft een trekkend en dof karakter. Kan uitstralen naar de binnenkant van de knie. Na de training intensiveert het pijnsyndroom. Het gewricht kan klikken.
2. Coxartrose is een veel voorkomende ziekte. Het duurt lang om zo'n ziekte te behandelen. De ziekte kan niet worden gestart, omdat het de vorming van destructieve en degeneratieve processen in de gewrichten veroorzaakt.

Als de gewrichten pijn begonnen te doen na een lange wandeling, hardlopen of traplopen, kan dit als het eerste teken van de ziekte worden beschouwd.

In de volgende fase straalt het pijnsyndroom uit naar de lies en de dij. Bij dagelijkse stress kan de intensiteit van de symptomen toenemen.

In dit geval wordt het werk van pezen en spieren verstoord. In de laatste fase treedt zelfs 's nachts pijn op. Kreupelheid wordt meer uitgesproken en spieren atrofiëren. Dergelijke pathologieën moeten tijdig worden behandeld, anders kunnen ze leiden tot blijvende kreupelheid.

infectieziekten

Ongemak kan worden veroorzaakt door een ontsteking van de pezen, spieren en gewrichtszak.

Dergelijke infectieziekten kunnen pijnlijke symptomen veroorzaken:

1. Purulente artritis wordt uitgedrukt door hoge koorts, ernstige zwelling, acute pijn en roodheid van de huid. Niet alleen zijn sommige bewegingen moeilijk, maar ook het uit bed komen. Pijn kan schieten. In dit geval is dringende medische hulp vereist.
2. Necrose van de kop van het dijbeen treedt op met een slechte bloedstroom in dit gebied. Dit begint de dood van weefselcellen. Tekenen van de ziekte zijn acute pijn, die gepaard gaat met een branderig gevoel en uitstraalt naar de lies. Vaak is een injectie met pijnstillers nodig om te kunnen opstaan.
3. Tuberculeuze artritis komt vaak voor bij immuungecompromitteerde kinderen. Deze pathologie ontwikkelt zich langzaam. Het kind wordt snel moe en rent een beetje. Na verloop van tijd begint het gewricht te klikken en wordt het been korter.
4. Bursitis is een inflammatoire pathologie van de gewrichtsgewrichten. Het belangrijkste symptoom is pijn die uitstraalt naar het been. Bijzonder ongemak wordt gevoeld tijdens het lopen.

Kenmerken van de diagnose van pathologie

Eerst moet u naar de therapeut gaan, die u zal vertellen naar welke arts u moet gaan. De patiënt krijgt een uitgebreide diagnose toegewezen.

De volgende procedures zijn van toepassing:

1. Echografie onderzoek.
2. Röntgenfoto van de dij, die wordt uitgevoerd in twee projecties.
3. Algemene en biochemische analyse van bloed. In dit geval wordt de aanwezigheid van reumafactor bepaald met een verandering in de bezinkingssnelheid van erytrocyten en het niveau van leukocyten.
4. Uitwendig onderzoek met palpatie en ondervraging van patiënten.
5. MRI-scan.

Na het onderzoek zal de arts de exacte diagnose bepalen en een uitgebreide behandeling voorschrijven.

Hoe pathologie te behandelen?

Therapeutische methoden worden grotendeels bepaald door de oorzaken van de ziekte.

aangeboren dislocatie

Bij een dergelijke pathologie worden orthopedische hulpmiddelen op het kind toegepast, zoals stutten, stijgbeugels of een Freik-kussen.

Deze hulpmiddelen houden de beentjes van de baby fysiologisch in de juiste positie. Ze worden minimaal zes maanden gebruikt.

In zeldzame gevallen, wanneer conservatieve methoden niet helpen, wordt een operatie voorgeschreven. In dit geval wordt de kop van het dijbeen verminderd. Zelfs na het verwijderen van de orthopedische hulpmiddelen moet de baby een lichte massage doen die de spieren versterkt.

Traumatische ontwrichting

Als er een dergelijke aandoening is, schrijft de arts medicijnen voor die de spiertonus helpen elimineren en het gewricht terugzetten.

Het is belangrijk om de patiënt rustig te houden. Als de ledematen gevoelloos beginnen te worden, duidt dit op een beknelde zenuw.

In dit geval is een onderzoek door een neuroloog vereist.

Gebroken heup

In deze situatie wordt de behandeling uitgevoerd door een traumatoloog. Meestal wordt een operatie voorgeschreven. Als chirurgisch ingrijpen niet mogelijk is, wordt een gipsverband aangebracht vanaf de onderrug tot aan de hiel.

Houd er rekening mee dat dergelijke verwondingen na 60 jaar praktisch niet samengroeien.

Syndroom van Bechterew

Bij een dergelijke ziekte wordt een complexe behandeling voorgeschreven, waarmee u de symptomen van ontstekingsprocessen kunt verminderen.

Therapie omvat:

1. Medicijnen - hormonale, immunosuppressieve en ontstekingsremmende verbindingen.
2. Therapeutische oefeningen - spierstrekking.
3. Fysiotherapie procedures.
4. De rechter en linker gewrichten worden gemasseerd.

Alle sets oefeningen en voorbereidingen moeten worden geselecteerd door een traumatoloog, chirurg of orthopedist. Om de spieren van het bekken te versterken, moet je zwemmen oefenen.

Als het geval ernstig is, kan de patiënt artroplastiek worden voorgeschreven.

ziekte van Reiter

Om deze pathologie te behandelen, worden ontstekingsremmende geneesmiddelen, glucocorticosteroïden en geneesmiddelen gebruikt die de functie van het immuunsysteem onderdrukken.

De behandeling duurt ongeveer 4 maanden.

Een dergelijke pathologie kan in de toekomst terugkeren. Je moet ook de toon behouden met behulp van oefeningen - rekken.

Reumatoïde artritis

Deze ziekte wordt als zeer vaak beschouwd. Elke honderdste heeft er last van. Tegelijkertijd zijn vrouwen er vatbaarder voor dan mannen. Dit komt door het feit dat er tijdens de zwangerschap een verandering in de structuur van de bekkenbotten optreedt.

Het belangrijkste symptoom van de ziekte is pijn en stijfheid bij het lopen.

Behandeling met hormonale middelen, niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen en cytostatica wordt gebruikt.

Oefeningen, striae en actuele zalven zijn bijzonder effectief. Chirurgische ingreep wordt gebruikt in de laatste stadia van de ziekte, wanneer het onmogelijk is om te lopen en te zitten.

Tegelijkertijd worden artroplastiek en fixatie van de gewrichten aanbevolen. Na de operatie is er een afname van pijnklachten, verbeterde mobiliteit en preventie van mogelijke complicaties.

Coxartrose

Corxartrose is een ziekte waarbij er problemen zijn met hyalien kraakbeen.

Het komt het vaakst voor bij oudere mensen. Bij de behandeling worden verschillende maatregelen en procedures gebruikt. Het kan zowel medicatie als een operatie zijn. Eerst wordt een medicijnkuur voorgeschreven en als het niet effectief is, wordt een operatie voorgeschreven. In de vroege stadia wordt de ziekte behandeld met conservatieve methoden.

Chondroprotectors, NSAID's en middelen die de bloedstroom verbeteren, worden voorgeschreven. Voor de behandeling kunnen verwarmende en pijnstillende zalven worden gebruikt, evenals therapeutische oefeningen.

In sommige gevallen moet het gewricht worden verdoofd. Als het ongemak ernstig is, worden injecties gebruikt. Als het stadium de laatste is, is coxartrose niet vatbaar voor therapie.

Tegelijkertijd zal elke belasting uw welzijn alleen maar verslechteren, en zelfs uit bed komen veroorzaakt pijn. In een dergelijke situatie zal alleen een chirurgische behandeling helpen.

Endoprothesevervanging wordt vaak gebruikt, maar deze methode wordt niet gebruikt voor ouderen. Na de operatie zijn herstelprocedures en eenvoudige training vereist, maar onder toezicht van een arts.

De belasting moet minimaal zijn.

Behandeling van ontstekings- en infectieziekten

U moet weten hoe u infectieuze pathologieën moet behandelen. Bij dergelijke problemen wordt de behandeling voorgeschreven door een arts.

Therapeutische methoden zijn afhankelijk van het type ziekte:

1. Bij purulente artritis is het eerst nodig om het aangetaste heupgewricht te verdoven. In dit geval wordt een pijnstillende injectie gebruikt. Antibiotica en antibacteriële middelen worden gebruikt tegen infectie. Het verwijderen van abcessen wordt ook gebruikt. In dit geval wordt een spalk of pleister aangebracht.
2. Om aseptische necrose van de heupkop te genezen, is het noodzakelijk om de bloedstroom te herstellen zodat de dode gebieden worden hersteld. Het is noodzakelijk om te verdoven met behulp van NSAID's. Complexen met vitamines en middelen om de bloedviscositeit te verlagen worden actief gebruikt. Als de dij pijn begint te doen, moet u een anesthetische samenstelling en massage gebruiken. Therapeutische gymnastiek- en fysiotherapieprocedures worden ook gebruikt. Als de zaak complex is, worden gewrichtsartroplastiek en chirurgische methoden gebruikt.
3. Bij bursitis kan het gewricht erg pijn doen, dus het moet worden verdoofd. In dit geval worden ontstekingsremmende verbindingen en pijnstillers gebruikt. Bij ernstig ongemak zijn steroïde middelen relevant.
4. Tuberculeuze artritis wordt conservatief behandeld. Gewrichtsmobiliteit wordt beperkt door een speciaal strak verband. Wanneer een abces in de zachte weefsels wordt gevormd, wordt het operatief verwijderd.

Behandeling aan huis

Alsjeblieft, doe geen zelfmedicatie. Een dokter raadplegen!

Folkmedicijnen zijn een aanvulling op de hoofdbehandeling, maar geen vervanging ervan. Er zijn verschillende manieren om artritis of artrose te behandelen.

Houd er rekening mee dat alle volksmethoden alleen helpen om de pijnlijke symptomen te overstemmen, maar niet dramatisch helpen.

Hier zijn enkele recepten:

1. Een mierikswortelkompres wordt op de getroffen gebieden aangebracht. Om dit te doen, moeten de wortels worden geraspt en vervolgens in warm water worden gekookt. Daarna wordt het kompres op de getroffen gebieden aangebracht.
2. Kool behandeling. Deze groente wordt al lang gebruikt om gewrichts- en botpijn te verlichten. Een kompres kan worden gemaakt van bladeren of koolsap. Sap kan worden geperst met een sapcentrifuge of van geplette bladeren. Het weefsel wordt gedrenkt in sap en op het getroffen gebied aangebracht. Honing kan op de bladeren worden aangebracht en 's nachts op het aangetaste gebied worden geplaatst.
3. Een havermoutkompres doe je zo. Eerst wordt pap gekookt in een kleine hoeveelheid water en vervolgens in gaas geplaatst. Het kompres wordt op het getroffen gebied aangebracht.
4. Maal de eierschaal en meng deze met kefir. Het mengsel wordt in linnen of gaas gewikkeld en vervolgens op de zere plek aangebracht.

Voor artritis worden speciale oplossingen en afkooksels bereid om te drinken. Het wordt aanbevolen om appelciderazijn meerdere keren per dag in te nemen.

In dit geval wordt een lepel van de oplossing in een glas water geplaatst.

Gebruik de samenstelling niet bij maagproblemen.

Een afkooksel van laurier is ook nuttig. Een halve verpakking moet in een pan met water worden ingenomen. Vervolgens moet het afkooksel worden gefilterd en gedronken voordat u naar bed gaat.

U kunt worden behandeld met behulp van verschillende sappen. Vooral effectief zijn rode biet, wortel en sap van andere groenten.

Met de juiste en snelle behandeling kunt u elke ziekte aan.

Het belangrijkste is om niet op te geven, maar alle aanbevelingen van de arts op te volgen en, indien mogelijk, therapeutische oefeningen te doen.